Archiwum miesiąca: luty 2017

2017 – kto dzisiaj potrzebuje prawdy?

Obiektywnej prawdy /a nie „tysz prawdy”/ w Polsce, w 2017 roku nie potrzebuje – bez mała – nikt. Dlaczego tak jest?

Diagnoza jest prosta: zostaliśmy podzieleni na dwa obozy – dwie, wrogie sobie grupy. Co to grupy łączy, a co dzieli?

 Łączy: przekonanie, że normalni ludzie mogą myśleć tylko tak, jak my oraz -że fakty przemawiają za „nami”. Zainteresowanie polskimi realiami sprowadza się w przypadku obu grup do potwierdzania słuszności swoich przekonań. Tym zajmują się media. Jedne dostarczają amunicji jednej grupie, a drugie – drugiej. Gdyby były u nas media neutralne, to w praktyce miałyby ułamkowy procent odbiorców. Różnica między mediami produkującymi amunicje dla tej samej grupy polega na tym, że jednej bliżej są granicy przyzwoitości, a drugie wprost przeciwnie – bliżej ideologii gebelsowskiej.

Co te grupy dzieli?

W sumie są to tak samo przyzwoici ludzie, różniący się wprawdzie systemami wartości, ale wychowani w tej samej kulturze. Dzielą ich argumenty, które ładują codziennie do swoich armat by ostrzeliwać w nich tzw. obcych: znajomego, kolegę, sąsiada, teściową…

Takie codzienne strzelanie daje zysk przede wszystkim politykom i mediom. Mają co robić i czują się potrzebni.

Najgorzej mają ci, którym chodzi o sedno sprawy, o to, żeby było mądrze, lepiej, bardziej sprawiedliwie. Tych nie rozumie nikt lub prawie nikt. Muszą być po czyjejś stronie….

Życie w takich realiach – dla intelektualisty – jest koszmarem …

Dar poezji

rozmowy nieokazjonalne
BS & TW

———————–
Mówią, że to dar…

*
Czasami, rozprawiasz się wierszem
z niechcianą rzeczywistością.
Skoro dane ci jest pisać
piszesz, jak czujesz.
Wierzysz, że w końcu wynurzysz się
z zimowych refleksji –
będziesz odkrywać nowe przestrzenie,
grać na innych nutkach życia
i opisywać świat.
*
© Bogumiła Sarnowska
11.04.2014


—————-
Dar poezji

*
poezja
jest darem obfitości
dla dających
jest
łaską pocieszenia
gdy przychodzi cierpienie
jest
gestem nadziei
w bezkresie obojętności
powiewem otuchy
na pustyni samotności
jest
dialogiem dusz
w ciszy milczenia
gestem wybaczenia
w zagubionej grzeszności
jest
radością ofiarowywania
dla piszących
*
Tadeusz Wojewódzki
2016-12-31
—————-
fot. Janusz Pisanko
 
 
 

Zapisz