Bogumiła Sarnowska – TRÓJGŁOS
Dodaj komentarz
Archiwum autora: tadeuszw
Odejścia….
Nie wiem czy jesteśmy stworzeni do tego, aby żyć tylko we dwoje….Ale wiem, że jeśli już druga osoba zaistnieje w naszym życiu istotnie, to powstają więzi, których nagłe zerwanie powoduje psychiczną śmierć tej, która zostaje sama. Jeśli nawet podnosimy się biologicznie, to już nigdy nie tacy sami…
fot. F.: Klub Historyczny Oracza
Elżbiecie…
życie nie ma formuły zastępczej
nikt go za Ciebie
nie przeżyje
nie wypełni swoim przeznaczeniem
radością
bólem
cierpieniem
miłością
zostałaś sama
z bólem
koisz go wspomnieniem
naklejonym na kadr teraźniejszości
jest na nim on
wyszedł tylko do sklepiku
zaraz wróci
nie wraca
wszystko traci sens
oddając pozostałe dni za jedną jeszcze wspólną chwilę
oddajesz tylko słowa
musisz żyć
bez
formuły zastępczej
Tadeusz Wojewódzki 2017-02-06
****
bywają takie dni
(może raz w życiu)
gdy bezradność
wbija się w mroczność…
pytanie
co robić
zawisa w próżni
odpowiedź
nie nadchodzi
nieobecność
przewraca domino dni
w kilka chwil
© Bogumiła Sarnowska
18.05.2014
fot. F.: Klub Historyczny Oracza
Elżbiecie….
Żyliście jak we śnie. Tylko śmierć mogła Was z niego obudzić… I tak się stało
Elżbiecie…
życie nie ma formuły zastępczej
nikt go za Ciebie
nie przeżyje
nie wypełni swoim przeznaczeniem
radością
bólem
cierpieniem
miłością
zostałaś sama
z bólem
koisz go wspomnieniem
naklejonym na kadr teraźniejszości
jest na nim on
wyszedł tylko do sklepiku
zaraz wróci
nie wraca
wszystko traci sens
oddając pozostałe dni za jedną jeszcze wspólną chwilę
oddajesz tylko słowa
musisz żyć
bez
formuły zastępczej
Tadeusz Wojewódzki 2017-02-06
co w duszy gra…
DWUGŁOS
Wieczne aktualne jest pytanie o nasz obowiązek angażowania się w bieżące życie. Nie tylko codzienne, nie tylko w sprawy znane z własnego podwórka, ale także te występujące – w znacznie szerszej skali. Ludzie mówią : Czy warto, skoro nie mamy na to wpływu? Odpowiadam: A jak mamy mieć wpływ skoro nie otworzyliśmy nawet ust?
Jeżeli boisz się je otwierać, to znaczy, że czas najwyższy już nie tylko gadać, gdyż ktoś wbrew Tobie zmienił -wywalczone z takim trudem, nie tak dawno temu -reguły gry …
próba
między nami
wyrwa…
…przepaść
nie do pokonania
rozwijam
nić porozumienia
robię krok
do przodu…
już się nie cofnę
czy wystarczą
dobre chęci
rozjechały się
nasze drogi…
© Bogumiła Sarnowska 15-12-2015
fot.© Hossein Zare (Fb.: A Lifetime Photography)
co mi w duszy gra
nie mów mi dziś o kwiatkach
serduszkach
motylkach
to nie ten czas
dzisiaj
świat podleje w oczach
bardziej
niż kiedykolwiek wcześniej
a może
jest taki sam
tylko inaczej
ma ulokowane dobro z pięknem
teraz
głęboko na samym dnie
wierzchem
zajadłość z pychą dosiadły
przykurczy i karłów
rozkręciły karuzelę życia
zaślepionym pędem panowania
niezręczność ze szpetotą wyniosły ich z ołtarzy brzydoty
na salony
uczyniły z pospolitej ohydy
rangę obowiązkowej normalności
gdyby
ten świat pamiętał jeszcze co to
torsje
zabrakłoby na salonach
miednic do rzygania
nie mów mi dzisiaj o motylkach
kiedy czas
za muchami się uganiać
©Tadeusz Wojewódzki 2017-02-08
Święty spokój
Rozmowy nieokazjonalne BS & TW —
rozmowy nieokazjonalne
BS &TW
21 grudzień 2016
==========
Zbieracz myśli
*
Twoje pisanie, to lustro
życia, intuicji i wyobraźni.
Asocjacje, mapy wiedzy, mapy myśli
twoim drogowskazem.
Fotograficzne widzenie świata,
kadrami zapisane chwile
w drodze ci towarzyszą
Wszystko jest kwestią
sposobu myślenia.
Czasami…
myślenia starej daty.
To wszystko, jak wielka piramida.
Jesteś jak brzoza.
© Bogumiła Sarnowska
============
święty spokój
zamiotłeś marzenia pod dywan
straciły swoją czarodziejską moc
skurczyły się
i pozostały tam
pobocznymi życzeniami
marzenia
czyniły cię wielkim
wystraszyłeś się ich
zatopiłeś
w morzu wątpliwości
i uciekłeś przed wielkością własnego cienia
w skulonym pocieszeniu świętego spokoju
pławisz się rozsądnym odkupieniem
unicestwienia
miałeś marzenia nie dla siebie
były posłannictwem przekazania
idei
myśli
wartości
zostawisz śmieszne rzeczy pod dywanem
w testamencie
świętego spokoju
na amen
*
© Tadeusz Wojewódzki
19-12-2016
Marionetki i wydmuszki
marionetki i wydmuszki
czasy są takie
jacy są ludzie
….
są czasy herosów
i czasy
ludzkich wydmuszek
był czas bohaterów i kanalii
wielkich poświeceń
i zdrad
bohaterowie oddawali wszystko
także życie
kanalie żeby żyć
sprzedawali wartości
przyjaciół
siebie
zostawały wydmuszki ludzi
marionetki
przyjaciół
autorytetów
bohaterów
by nadal grać w teatrze życia
zaprzedane role
…
każdy czas
ma swoje wydmuszki
w każdym teatrze życia
marionetki grają obok ludzi
…
nie pytaj mnie
o decyzje w jakim masz być teatrze
z którymi marionetkami
i z jakimi wydmuszkami
dalej grać
….
nie pytaj choć ten jeden raz
w DZIEŃ PRZYJACIELA
Tadeusz Wojewódzki 2017 -02- 02
Bądź malarzem świata
Każdy z nas ma jakiś dar czynienia dobra, malowania tego świata na lepsze jego obrazy, wersje, kopie. Satysfakcja korzystania z takiego daru jest większa niż konsumowania cudzych efektów. Tak jesteśmy skonstruowani… Cywilizacyjnie.
Ta sama cywilizacja – dająca nam wspomnianą szansę – nauczyła nas egoizmu i przywłaszczania. Kultura konsumpcjonizmu uczyniła z tej nauki kanon racjonalności. Kazała wierzyć w opłacalność – jako sens istnienia człowieka i wmówiła nam jego pierwotną naturalność
Istotą człowieczeństwa i naszym prawdziwym motorem jest potrzeba bycia CZŁOWIEKIEM. Zysk to tylko jedna z wartości…
Bądź malarzem świata
był sobie taki złodziej
który wiecznie kolory kradł
wynosił je całymi paletami
aż został tylko kolor szary
zamalował nim cały świat
zastygły uśmiechy w kącikach ust
zamarły w sercach tlące się nadzieje
pierzchły marzenia przed obawami
ludzie choć nada byli razem
poczuli się osamotnieni
opuszczeni i niechciani
gdy dobre słowo zamieniło się w przekleństwo
poszli szukać złodzieja
zamiast niego
znaleźli
maleństwo
w niewielkiej stajence
stało sobie przy sztaludze
z paletą barw na tęczowym niebie
i malowało cały świat
ożyły uśmiechy w kącikach ust
buchnęły płomieniem tlące się w sercach nadzieje
pierzchły obawy przed marzeniami
ludzie zrozumieli, że mogą być zawsze z nim
malarzami tego świata
i nimi zostali
Tekst i fotografia© Tadeusz Wojewódzki 18-12-2016
Obraz 2
Z KRAJOBRAZEM CISZY oraz obrazem, który dopiero chodzi mi po głowie, stworzą tryptyk.
Obraz 1
Nazwałem go wprawdzie KRAJOBRAZ CISZY – właśnie tak, po napisaniu wiersza – i tak już zostało…
krajobraz ciszy
krajobraz
samotnych drzew
oznaczonych
bielą
zatoczył
krąg wyszeptanych gam
wynurzył je z cienia
szarości znaczeń
dobrego zaistnienia
rozsypał
enigmatyczne barwy
harmonią tonacji
współistnienia
osadził
w półtonach obecności
kładł
aż do granic ciszy
czernią wyszeptany
ład
samotnych drzew
w konarach zamyślenia
zwrócony
ciszą ku wieczności
TadWoj 2017-01-24 0813
Dar poezji
Dar poezji
poezja
jest darem obfitości
dla dających
jest
łaską pocieszenia
gdy przychodzi cierpienie
jest
gestem nadziei
w bezkresie obojętności
powiewem otuchy
na pustyni samotności
jest
dialogiem dusz
w ciszy milczenia
gestem wybaczenia
w zagubionej grzeszności
jest
radością ofiarowywania
dla piszących
Tadeusz Wojewódzki 2016-12-31